UNIDADE / UNUO

 UNIDADE

velha alma vê criança ferida

assustada olhos vermelhos

desnutrida menos de pão

que de afeto carinho

velha alma faísca centelha

aconchega a criança ao coração

ao soluço se junta a-com-til

dissolve-se o ar infantil

venha a mim a criança – solução

 

o recém-nascido sorriso do espanto

mesmo nascido puro

faz escuro por um tempo

flagela o próprio templo

desce à dualidade

chicoteia a sombra

cresce a cada lambada

 

velha alma compadecida

desço da cruz onde nunca estive

vergasto vendilhões do templo

digo ao sacerdote fariseu:

em três dias saberás que vive

na criança a chama da esperança

aquele velho que a abraça é sangue

vinho luz cristal e taça

 

velha alma velho sábio

criança feiticeira traz nos lábios

gotas da verdade: só a criança ri do pum

nem trio nem quarteto – somos um!

 

UNUO

vundan infanon vidas olda anim’     

kun rubraj timemaj okuloj                         

malnutrata malpli el pan’                    

ol karesa kor-inklin’                           

olda animo fajrer’ spark’                    

altiras l’ infanon ĉekore                   

kuniĝas io kio al singulto          

dissolviĝas la infana estoso              

venu al mi la infano–solvo

 

ĝus naskiĝinta mira rideto           

malgraŭ venanta pura                   

dumtempe ĝi malhelas              

frapadas la templon mem           

mergiĝas en la duecon                

vipas la ombron mem

kreskanta pro ĉiu batado

 

olda animo kompatema                  

finfine malkruciĝas mi ie          

templovendintojn elpelu mi      

tion dirante al fariseo-sacerdoto:

post tri tagoj scios vi, ke vivas             

en la infan’ la flamo de l’ esper’       

tiu oldulo kiu ĝin brakumas jen sango        

vino lumo kristal’ kalik’

olda anim’ olda saĝul’                  

infan’ sorĉistin' ĉelipe portas               

gutojn da vero: nur ĝi ridas pro furzo       

nek triopo nek kvaropo – ni estas unu!

TERAPIA HOLÍSTICA

   

Viva, conviva, vivencie o novo! Faça arte, terapia, arteterapia! 

E cante, dance, desenhe, pinte e borde. Use canetinha, lápis de cor, giz de cera. Aquarele-se, guache-se, argile-se, pastel seco, massa de modelar. Recorte e cole a montagem. 

Movimento lento, consciente respirar te levam à descoberta dos seus potenciais. Se conheça, descubra, reinvente. 

Ria dos medos, acredite em si, dome as feras, cuide de si. No próprio caminhar se reinvente.

Marque sua terapia. Presencial, se de Brasília. On-line, se for o caso. 

Descubra-se mais emoção, sentimento, sensação. Clique já! Até!

https://www.paulopnascentespsi.com 

   

FUTURO E AS RIMAS/ ESTONTECO KAJ RIMOJ

 

FUTURO E AS RIMAS

tem coisa mais fugidia volátil escorregadia

que o chamado futuro?

chega a primeira rima: escuro! 

outra associação: duro, inseguro!

surdo aos apelos arrepia os cabelos

quando apelo planejo 

mas planos são curvas

onde pouco se divisa

futuro não é coisa fugidia

que nem coisa é

se corro atrás dele logo dá no pé!

volátil parece que voa

escorregadio se faz sabão

entre os dedos não o seguro

enfim nada seguro

carro lubrificado e enguiça

então futuro que preguiça!

filosofia da moda nos convida

fique no aqui seja no agora

esqueça o passado terra da nostalgia

não se perca no futuro terra de ansiedade 

e fantasia

garante a filosofia - só existe o presente

viver fora dele é como estar doente

escolho então o aqui-agora

ou o momento vai embora

e junto com ele a gente!

ESTONTECO KAJ RIMOJ

ĉu afero pli forfuĝa fluida glita

ol tielnomata estonto?

alvenas la unua rimo: malhela onto! 

alia kunligo: dura, nesekura!

surda al vokoj harojn hirtigas

kiam mi planas ĝi estas vokita, 

sed, planoj estas kurbaj

de kie malmulte ekvidiĝas

estonto neforfuĝa afer'

eĉ ne afer'

se mi kuras malantaŭ ĝi, tuje forfuĝas ĝi!

fluida ŝajnas ĝi fluga

glita ĝi iĝas sapo

interfingre mi ĝin ne tenas

fine, nenion tenas

aŭto lubrikata, panea tamen

pri estonto kia pigro! kia pigro!

moda filozofio nin invitas:

restu ĉi tie, estu ja nun

forgesu estintecon, nostalgia ter'

ne sin perdu en estont', anksia ter' 

de fantazi'

nur ekestas estantec' - asertas filozofi'

certe vivi ekster ĝi estas kvazaŭ en malsan'

mi elektas do esti ĉi-tie kaj nun

male l' moment' iras for

kaj kune kun ĝi iras ni!