LÁGRIMA SINCERA E CASTA / LARMO SINCERA ĈASTA

Ô lágrima glacial desse novembro inquieto,
como fazes tobogã nas maçãs do rosto
da Poesia lenta e dengosa?
Como desces densa e doce sobre o poema
assustado e arredio?

Lírico, mas precavido, o eu lírico se comove
com a mancha no papel
impressa por essa lágrima chuva
de um novembro seco por Justiça
que se virá já tarda requentada fria

Chovem graves denúncias gordos salários
esbanjando privilégios
contra essa Justiça entre nós praticada?

Parece refletir no espelho susto
dos olhos da amada
essa suspeita sem jeito
deitada sobre agentes
do Direito esbugalhado e em frangalhos:
aos amigos quebra-galhos
aos desafetos surra de varas

Pelo alvoroço das ratazanas
parece chover de encharcar palácios
dos três poderes minúsculos e vorazes
na apresentação da conta ao povo
a conta dos desmandos de poderosos
a conta do desmancho de mecanismos
do investigar e punir
a conta do faz de conta que se legisla
executa e julga para a cidadania

Como secar a mancha no poema
sem desautorizar a lágrima
sincera e casta que a promoveu?

***************

Ho frosta larmo de tiu malkvieta novembro,
kiel glitas vi sur la vang-ostoj
de Poezio lanta kaj afektema?
Kiel densa dolĉa glitas vi sur la poemo
ektimiga kaj foriĝema?

Lirika, sed singarda, kortuŝa lirika mio 
pro surpapera makulo
printita de l’ pluvo de tiu larmo
novembra avida je Justico:
se venonta, malfruas revarmiga malvarma

Pluvas ĉu gravaj denuncoj diksalajraj
malŝparo privilegioj
kontraŭ tiu Justico ĉe ni praktikata?

Ŝajnas riflekti sur la ektimiga spegulo
de l’ amatina okuloj
tiu suspozo fuŝa
kuŝanta sur agentoj
de Juro ĉifona elorbigita:
por amikoj elturniĝoj
por kontraŭuloj frapego.

Laŭ la agitiĝo de rategaro
ŝajnas pluvego inundiga de palacoj
de l’ tri povoj minusklaj avidaj
prezentantaj al civitanar’ la fakturon
la fakturon de devioj de povuloj
la fakturon de nuligo de meĥanismoj
de investigado kaj puno
la fakturon de la mensogo: oni leĝofaras
ekzekutas kaj juĝas por la civitanar’

kiel sekigi la makulon sur la poemo
sen senrajtigi larmojn
sincerajn ĉastajn ĝin promociinta?

EGALRAJTA KOMUNIKADO / COMUNICAÇÃO IGUALITÁRIA

Esperant’ demokratias
ĉiu civitan’ egalas
tra ĝi ja internacias:
lingvobaroj tuj disfalas

la mondo fine konstruas
interlingve novan ordon
la popolo gaje ĝuas:
Esperanto boras pordojn

tra la pordoj sentoj fluas
koroj tuj komunikiĝas
al homfratec’ kontribuas:
la homaro kunfratiĝas

kreiĝas per poezio
(finiĝas do mia kanto)
tempo jen de harmonio:
mirindaĵoj de Esperanto

silentas nun ĉi kantist’:
kial nu nin surprizigas
la tipa esperantist’?  

Esperanto, democracia
todo cidadão é igual
- muro das línguas... à míngua -
se sente internacional

o mundo enfim não se furte
entre as nações nova ordem
cada povo alegre curte:
o Esperanto abrindo portas

por onde sentimentos fluem
corações se compreendem
fraternidade usufruem
humanos que já se entendem

vem vindo qual poesia
(fecho aqui este meu canto)
novo tempo de harmonia
– maravilhas do Esperanto

o cantor não mais insista:
por que tanto surpreende
o típico esperantista?  

ĈIVORTUME / NESTES TERMOS

ĈIVORTUME

Nur nun’ estas ĉiame

cetero, pleniluzi’

mallumo elektodume

komploto arbeta soifa

libera surpada sopir’

Nur nun’ estas ĉiam unika

cetero, pieda enfikso

sur ĵelea firmeco:

en metafora malmunto

la ĵetado de sparkoj

prudenton rocion preferas

svingiĝo iel maldeca

Nur nun’ ĉiam inspiras nin

cetero, sekvo sindetena

forgesitaj elekto stelo

fraŭdo honestoŝajna

gantofrapo ribeleto

gazetara toga trompigo

el kien mi iros malscias, ĉu mi venis

Nur nuno ĉiamas – poemoj klavoj plumoj

povas seki povas lumi

persistemojn havas vivo

        - aprobo ja atendata!

NESTES TERMOS

Só agora é para sempre

o resto, minhocação

escuro no mei’ da escolha

conluio de arbusto e sede

anseio solto na trilha

Só agora é ímpar sempre

o resto, o fincar do pé

na firmeza da geleia:

no desmonte da metáfora

o arremesso de fagulhas

prefere prudência orvalho

indecente em seu gingado

Só agora inspira sempre

o resto, respingo preso

escolha esquecida estrela

fraude fingida de honesta

tapa de luva e motim

mão de gato – toga e mídia –

de onde vou não sei se vim.

Só agora é para sempre poemas teclas canetas

podem secar ou luzir

tem a vida persistências

        - espera deferimento!