DESILUMINAÇÃO/ MALLUMIGO

Desista: desiluminar-se – uma impossibilidade absoluta! (Autor desconhecido)

dia desses deitei-me disponível

odor... indícios pra fazer amor...

em seus perfumes a parceira me chegava

disponível talvez

talvez indisponível

diante da verdade altares desvanecem

incensos se apagam, mas resta aquilo que é.

‘pra’ traduz finalidade,

mas ‘tradução’ é tudo o que não é!

a única finalidade da Vida é ser ela mesma.

assim. assim. assim!

acontece. não depende de mim

mesmo universendo-me

mesmo imerso em união

cada verso emana de si mesmo

sem Eu sem fazer sem nada não

e de amor entendo não!

e se tiver a tal Maiúscula

a Verdade mesma se impõe:

Amor – pura complicação!

************************

Forlasu: mallumigi, tio tute maleblas! (Aŭtoro nekonata)

iun tagon enlitiĝinte mi disponebla

iu flaro... indico por amofarado...

parfumita la partnera venado

disponebla eble

eble ne

antaŭ la Vero altaroj disfumiĝas

incensoj estingiĝas, sed restas

kio estas.

celon tradukas por 

sed traduko estas nur

kio ne estas!

la sola celo de Viv’ estas ĝi mem.

tiel. tiel. tiele!

okazo. sendepende de mi,

eĉ universiĝinte

eĉ unie mergiĝinte

el si mem emanas ĉiu verso

sen iu Mio sen iu faro sen io ajn

sen ia scio mia pri am’!

se majusklas iu liter’

sintrude mem jenas la Ver’:

komplike nuras la Am’!

ARISCO/ RUZETA

http://www.youtube.com/watch?v=ipzR9bhei_o

(Fuga de Bach - audível e 'visível'// Fugo de Bach - aŭdebla kaj 'videbla')

como uma fuga de Bach, o meu poema, saltitante,

mostra logo onde está:

menos perto que distante

         e logo que perto chego encontrá-lo quem garante?

         - chega pertinho, nego!

         e ele se vai, saltitante.

já te pego ali na esquina, te pego logo adiante!

e o brinquedo assim termina:

ele, inteiro... 

                   eu, ofegante!

**********************

kvazaŭ fugo de Bach mia poem’ saltetas for,

montras kie ĝi staras:

malpli ĉi ol tie for

         dum mia tuja proksimig’, trovi ĝin... sen garanti’!

         - venu, venu, mia amik’!

         forire saltetas ĝi.

ĉe strat-angul’ tuŝos vin, vin prenos jam tie for!

venas l' ludet’ al l’ fin’:

ĝi viglas... 

                spiregas mia kor’!

TRISTEZA DO JECA REVISITADA

tristeza
tristeza sem trégua
sem paradeiro sem rumo:
rico lavando a égua
pobre levando fumo


tristeza bicho escondido
de tocaia lá no fundo
tenho o coração ferido
e nem me chamo raimundo
mundo mundo vasto mundo
faz isso comigo não!

FUGAZ/ EFEMERA

poema desce a escada

pé ante pé em silêncio

chega mansinho e se agrada

faz um barulho imenso

bate os pés na madeira

as sombras ouvem o ruído

o samba levanta a poeira

leva às ruas o alarido

mas pára e foge correndo

se o poeta desconcentra

e perde o fio da meada

fica às vezes se escondendo

entra, sai, de novo entra:

- a magia foi quebrada

**********************

silente kaj pied'-pinte

malsupreniras poem’

el ŝtuparo alveninte

kun bruego en alven’

surligne piedo batas

ombroj brue aŭdatas

agiton la sambo staras

bruon portas al stratoj

sed haltas kaj kure fuĝas

se l’ poeto malkoncentre

tute perdas la fadenon

ĝi foje forire sin kaŝas

eniras, eliras, reeniras

- jam fiaskis la magio 

PONTAPÉ NAS MUSAS / PIED-FRAPO EN LA MUZOJ

cambaleante meio ferida
à beira da depressão
busca abrigo a Poesia

pontapé nas musas
sacudida no lirismo
no susto se esconde e cisma

sucessão de beijos e guerras
na violência cotidiária
edita nossa tragédia

o medo nos imprensa
nos apequena e domina
simula ser nossa sina

com tamanha competência
tudo parece imposto
compramos gato por lebre

se o doente tem febre
seria ela a inimiga?
seria o sintoma o mal?

chegue logo ao coração
- campo de refugiados -
nossa missão de resgate

a Poesia encolhida
sente frio mas conserva
nos olhos mistério e brilho

ou a consciência se expanda
ou se amplie a consciência
mas que venha o despertar

bocejo descrença enganos
- máscaras a nos iludir

mas que venha o despertar!

**************************

stumbla duonvundita
apud la depresio
serĉas rifuĝon Poezio

piedfrape la muzojn
skuante la lirismon
timigita sinkaŝe skismas

sekvo de militoj kisoj
perforto nia ĉiutaga
eldonas nian tragedion

gazetara timo nin premas 
nin mokas nin regas
ŝajnigas esti nia sorto

kun tia kompetento
ĉio ŝajnas imposto
ĉion metas en unu poton

se la paciento febras
ĉu l' febro la malamiko?
ĉu l' simptom' la malbon'?

venu urĝe al la koro
- tendaro por rifuĝintoj -
misio por reakiro

Poezio ŝrumpas
malvarmiĝas sed konservas
okulbrilan misteron

aŭ nia konscio elvolvu
aŭ ekspansiu la konscio
sed venu nia vekiĝo

oscedo nekredem' malesto
trompigaj maskoj sur ni

sed venu nia vekiĝo!

NOVA VOJO

Kanzono el la albumo 'Abatejo' el la grupo 'Eternerime' trovita ĉe jutubo. Ĉu ĝi plaĉas al vi?

Uma canção do álbum 'Abatejo' do grupo 'Eternerime' encontrada no Youtube. Você gosta?

http://www.youtube.com/watch?v=vvArCfXiY8w