CONJUNÇÃO/ KONJUNKCIO

CONJUNÇÃO

se lá no assento etéreo onde reside 

o poema memórias desta vida se consente

repousem no etéreo eternamente

os poemas descontentes os demais

à Terra venham que os visto

 

dotado de livre arbítrio

decide o poema a quem aceita

se o seduzo com metáforas símbolos

ensaia o não, mas comigo enfim se deita

 

quanto mais tragédia e drama na origem

tanto mais de lirismo o enfeito

tanto mais com Poesia nos deleito

tanto mais tem amor tem vertigem

 

leitor leitora em crítico se arvora

seu charme gourmet se ensaia

hesita o leitor se carícia se delícia

ou se ávido e faminto o devora

o poema sem pudor e já sem saia

se sabe Poesia e diz todo semântico:

vem gostoso, me rejeita ou me deflora!

 

KONJUNKCIO

se en la etera sidejo kie loĝas 

poem’ konsentiĝas memoroj de tiu vivo

ripozu porĉiame ĉe l’ etero

malkontentaj poemoj, la ceteraj

tiujn mi ilin vestos: venu al Tero

 

dotata tamen de libera arbitro

decidas la poem’ kiun akceptas ĝi

se ĝin mi kaĵolas per metaforoj kaj simboloj

neon prov-ludas sed ĉe mi kuŝiĝas ĝi

 

ju pli tragedia kaj drama en l' origino

des pli per lirismo mi ĝin ornamu

des pli per Poezio ambaŭ plezuriĝu

des pli ekestas amo, ekestas kap-turniĝo

 

leganto aŭ legantino kritikulo iĝas

sia ĉarmo gourmet sin montras

hezitas leganto ĉu kareso ĉu delico

aŭ ĉu avide malsata ĝin devoras

la poem' jam sen seks-honto jam sen jupo

sin scias Poezio kaj plene semantika diras:

venu miele, min forpelu aŭ min defloru!