EU FATIADO
misto de inquietude e coceira
minha pele, labaredas, palha seca
sono ausente sabe a abandono
na pele o choro que nos olhos falha
sou todos os incêndios na crosta de Gaia
já que não durmo
em poesias me consumo
a poesia ardente da dor me consome
e coço forte e coço rude
o sol lá fora me ameaça o dia
em que a pele não ardia
algo em mim espera que eu mude
mas a mudança só se coça
ela mesma se afasta se adia
a vida sai pra comprar pão:
fico com migalhas do que já foi fatia!
MI TRANĈITA
miksaĵo de malkvieto kaj juko
mia haŭto flamas, seka pajlo
forestanta dormo scias sin forlaso
sur-haŭta ploro kiu sur-okule mankas
estas mi ĉiuj bruloj sur la Gea krusto
ĉar mi ne dormas, poezie mi min konsumas
la arda poezio de doloro min konsumas
kaj forte mi jukas kaj krude mi jukas
ekstere mian tagon minacas Suno
kiam mia haŭto ne brulos plu
io ĉe mi esperas, ke mi ŝanĝiĝu
sed la ŝanĝo mem nur jukas
prokrastas foriras
por pan-aĉeto mia vivo foriras:
restas al mi paneroj
kie antaŭe estis pan-tranĉo!
Mi shatas chi tiun ideon, ke la vivo iras al acheto de pano! Bela solvo por la vivofajro!
ResponderExcluir