EU FATIADO/ MI TRANĈITA

EU FATIADO

misto de inquietude e coceira

minha pele, labaredas, palha seca

sono ausente sabe a abandono

na pele o choro que nos olhos falha

sou todos os incêndios na crosta de Gaia

já que não durmo

em poesias me consumo

a poesia ardente da dor me consome

e coço forte e coço rude

o sol lá fora me ameaça o dia

em que a pele não ardia

algo em mim espera que eu mude

mas a mudança só se coça

ela mesma se afasta se adia

a vida sai pra comprar pão:

fico com migalhas do que já foi fatia!

MI TRANĈITA

miksaĵo de malkvieto kaj juko

mia haŭto flamas, seka pajlo

forestanta dormo scias sin forlaso

sur-haŭta ploro kiu sur-okule mankas

estas mi ĉiuj bruloj sur la Gea krusto

ĉar mi ne dormas, poezie mi min konsumas

la arda poezio de doloro min konsumas

kaj forte mi jukas kaj krude mi jukas

ekstere mian tagon minacas Suno

kiam mia haŭto ne brulos plu

io ĉe mi esperas, ke mi ŝanĝiĝu

sed la ŝanĝo mem nur jukas

prokrastas foriras

por pan-aĉeto mia vivo foriras:

restas al mi paneroj

kie antaŭe estis pan-tranĉo!