Pra intuir seu
arquétipo na caverna de
Platão,
precisa ser
muito ético:
ação e meditação.
Primeiro quis
ter amor: começou a vida
a dois,
só muito tempo
depois
buscaria ser
Amor.
Amor é muito
abstrato - ou vem cedo
ou já vai tarde.
Achou que o
melhor de fato
seria treinar
Bondade.
Se Bondade se
apresenta o fingimento
evapora:
se a comidinha
contenta,
a amada não
vai embora.
O vinho ao
cair da tarde, Amor, moleza,
preguiça.
Conflito! A fogueira
arde!
Mas, tudo
abranda a Justiça.
Sinceridade e
respeito deixar de lado
quem há-de?
Se o Amor faz
tá bem feito,
você confia e
é Verdade.
O Amor foge do
céptico, a flor esconde
a fragrância,
o Amor se faz
novo arquétipo,
Amor pleno é
Abundância.
Quem deseja
ser Amor do Poder vai
abrir mão:
se entrega
àquilo que for
e em troca vem
a união.
Vem o amor na
adolescência mostra a sua
natureza:
no velho ganha
abrangência,
pode virar
Inteireza.
No Self a
Totalidade se dá como Imago
Dei,
Si Mesmo,
Amor, Unidade:
“Eu só sei que
nada sei!”
*******
Por intui l’ arĥetipon en la platona kavern’,
bezonatas havi etikon
kaj agadon kaj mediton.
La deziro havi amon: formi paron ajnakoste,
kaj nur kelkajn jarojn poste
venas volo esti Amo.
Amo estas abstrakta, frua aŭ malfrua eco:
plibone ĉikaze fakte
estos trejniĝi en Boneco.
Se Boneco sin prezentas la ŝajnigo vaporiĝas:
se kontentigas manĝeto,
l' amatino feliĉiĝas.
Post vino dum la vesper’, Amo, pigro post la pico.
Sen konflikto! Arda fajrer’!
Al ĉio mildigas Justico.
Ĉu estus iel forlasindaj respekto kaj sincereco?
Amo faras, do farinda!
Vi fidu: estas Vereco.
Amo fuĝas de skeptika, floroj kaŝas la parfumon,
Iĝas Am’ nova arĥetipo,
Amo plenas je Abundo.
Se volas vi esti Am’ Povo iĝas nenio:
sindonema iĝas ĉiam
pro tio venas unio.
Adoleskante, amo hasta montras econ kaj malecon.
En maljuno, iĝas vasta:
Povas eĉ iĝi Tuteco.
En Self, nome Tuteco, venas kia Imago Dei,
Si Mem, Amo, Unio:
“Nenia scio – jen la scio!”
