TESTAMENTO

 A Giuseppe Grattapaglia, in memoriam

ancorado na impermanência

de tudo

renuncio à inconsciência

mudo do barulho do ego

aceito o doce sussurro

do Eu maior

 

me desapego

desse breu desse escuro

me curo do que não serve mais

em nome da Paz

 

deixo como legado aos filhos

netos netas 

o pouco brilho dos trilhos

de andarilho essa alma inquieta

 

sem apego aceito o novo

o Presente que promovo

na vivacidade do silêncio

desse amor imenso

 

na verdade na inteireza

acolho agora estar e ser

minha genuína Natureza!

TESTAMENTO

Al Giuseppe Grattapaglia, in memoriam

ankrita sur nedaŭro de ĉio

rezignas mi al nekonscio

muta ŝanĝiĝas de l’ egoa bruo

al dolĉa flustro

de plej granda Mio

 

rezigne pri tiu mallumego

cele al la kuraco

de ĉio ne plu necesa

nome de Paco

 

heredaĵon al miaj filoj

nepoj kaj nepinoj:

la sobra pada brilo

de pied-iranta malkvieta animo

 

bonvenas novaĵo sen alligo

bonvenas donaca Estanto

la vivantec' de l’ silento

de tiu grandega amo

 

en vero kaj tuteco

nun mi gastigas esti

la Naturo de mia eco!