VÉU DO INSTANTE / MOMENTVUALO
meu tato mal te toca e te passeia
e tua toca vibra e já me tocas
teu toque rubro já me massageia
já me incendeia o truque dessas trocas...
meu dedo, luz que logo te clareia,
lábio lambe arrepio que provocas,
teu sorriso se abre em lua cheia:
cascatas cachoeiras pororocas
súbito em ti desperta uma menina!
como da casca a fruta se desprende
meu beijo irreverente se ilumina
de novo o arrepio já se acende
menina mais mulher mais feminina
mergulha no mistério, que se rende...
************************************
mia takt’ ektuŝas vin promene
8 Comentários:
Belo passeio sinestésico pelas requintadas veredas do soneto... ;)
Rafinita soneto. Aliteracioj kaj belsonaj versoj!
Chu vi kuraghus Esperantigi tian juvelon?
Sinestesias sonoras sassaricam no soneto. Grato pela apreciação requintada dos que sabem!
Dankon, Paulo. Kuraĝo ne mankas, sufiĉan scipovon tiucele ni vidu...
Brave! La Esperanta versio estas akceptebla, tamen ie kaj ie mankas au troas silabo...
Amoro sxvebas,
Muzoj invitas.
Poetoj aüdacas,
Legantoj suspiras.
Gratulon!
Dankon, Paulo, pro via klera komento. Mi konsideru tiun E-version provizora kaj 'in-fieri'.
Redankon pro tiom ĉarme poeziuma reago, kara 'Liriko'.
Postar um comentário
Komentarioj bonvenas. Comentários sobre poemas são bem vindos.
Assinar Postar comentários [Atom]
<< Página inicial