POESIA ESSA DESOBEDIÊNCIA CIVIL/ POEZIO JEN CIVILA MALOBEO

POESIA ESSA DESOBEDIÊNCIA CIVIL

ao amigo poeta Paulo Viana

botânicos não ousariam

muito menos entomólogos:

a nova espécie de flor

com seu perfume desmedido

o inseto recém catalogado

com antenas descontínuas

foram primeiro descritos

na verde antologia exata

poetas na cortante audácia

celebram o vicejar da aleivosia

na manhã fria de sol distante:

as cores surpreendem branduras

o inseto nela pousou antenas sérias

atentas rudes mas sem fúrias

dos agressivos zumbidos finos hinos

desafinados descorteses diletantes

como amantes de sempre e de antes

bailam a flor aleivosia e vitupério

(o inseto sério nas pétalas macias

da aleivosia) – a voz rouca do vento

assim frio obstinado e cinzento

deita metáforas em chão de poesias

flores ornamentais de antologias... 

********

POEZIO JEN CIVILA MALOBEO 

al amiko poeto Paulo Viana

botanikoj ne aŭdacus

plej malpli entomologoj:

la nova speco de floro

kun sia parfumo senmezura

la insekto ĵus katalogata

kun malkontinuaj antenoj

estis unue priskribitaj

en la verda antologio ekzakta

poetoj pro akraj aŭdacoj

celebras la burĝonon de malico

en la frida maten’ de dista suno

la koloroj ĝentilecojn surprizigas

la insekto sur ĝi sidis antenoj seriozaj

atentaj krudaj sed ne furiozaj

de agresaj zumadoj maldikaj himnoj

malagordaj malĝentilaj amatoraj

kiel amantoj de ĉiam kaj antaŭe

dancas la floro malico kaj insulto

(la insekto serioza sur mildaj petaloj

de malico) – la raŭka voĉo de la vento

tiel frida obstinita griza

kuŝas metaforoj sur grundo de poezioj

ornamaj floroj de antologioj... 

TRANSMUDO/ TRANSMUTA

TRANSMUDO

Na sintonia do Ser no mundo

só no mundo mudo

a sintonia refino

à dura poesia das lições me inclino

ou na esquiva necessária

viva e vária

No mundo só mudo

mudo só em sintonia diária

com o que Sou nAquilo que é. É?

Ser na possibilidade

é ser vir na ação

com o outro – o seu Si mesmo

espelhado espalhado no outro

que és, viés do espelho,

pálido esboço da Presença

nem tua nem do outro

sem esforço, divina e nua,

o Ser me acolho, recolho paz,

êxtase fugaz. Pra que mais?

**********

TRANSMUTA

Agorde al Esto surmonde

nur surmonde ŝanĝiĝas mi

rafinitas mi

al dura poezi’ de l' lecioj 

kliniĝas mi

aŭ per necesa sindeturno

vivanta varia

Surmonde mutacie

jenas ŝanĝo sola nura

ĉiutaga agordo

al Tiu Esto

Tio kiu estas. Ĉu?

Esto en ebleco

esti dum aga servado

kun aliul’ – sia Si mem

dise spegulita en aliul’

kiun vi estas, oblikva spegul’,

pála skizo de Ĉeesto

nek via nek de aliul’

sen strebo, dia, nuda,

Esto min akaceptas, rekoltita pac’,

efemera ekstazo. Kial plu?

AUM/ AUM

AUM

Amor é Um? Sexo, Dois?

Um e Dois,

Três depois, o manifesto.

Retorno ao Um,

Imanifesto, onde repousa

O Espírito,

que é Um Dois Três

e Dez mil e Paz e Luz

     ******

AUM

Amo ĉu Un’? Sekso, Du?

Unu kaj Du

Tri post, manifesto.

Reveno al Uno,

Nemanifesto, kie kuŝas

Spirito,

jen Unu Du Tri

kaj Dek mil, Pac’ kaj Lum’

BUSCA DO ARQUÉTIPO/ ARĤETIPA ESPLORO

Pra intuir seu arquétipo na caverna de Platão,

precisa ser muito ético:

ação e meditação.

Primeiro quis ter amor: começou a vida a dois,

só muito tempo depois

buscaria ser Amor.

Amor é muito abstrato - ou vem cedo ou já vai tarde.

Achou que o melhor de fato

seria treinar Bondade.

Se Bondade se apresenta o fingimento evapora:

se a comidinha contenta,

a amada não vai embora.

O vinho ao cair da tarde, Amor, moleza, preguiça.

Conflito! A fogueira arde!

Mas, tudo abranda a Justiça.

Sinceridade e respeito deixar de lado quem há-de?

Se o Amor faz tá bem feito,

você confia e é Verdade.

O Amor foge do céptico, a flor esconde a fragrância,

o Amor se faz novo arquétipo,

Amor pleno é Abundância.

Quem deseja ser Amor do Poder vai abrir mão:

se entrega àquilo que for

e em troca vem a união.

Vem o amor na adolescência mostra a sua natureza:

no velho ganha abrangência,

pode virar Inteireza.

No Self a Totalidade se dá como Imago Dei,

Si Mesmo, Amor, Unidade:

“Eu só sei que nada sei!”

*******

Por intui l’ arĥetipon en la platona kavern’,

bezonatas havi etikon

kaj agadon kaj mediton.

La deziro havi amon: formi paron ajnakoste,

kaj nur kelkajn jarojn poste

venas volo esti Amo.

Amo estas abstrakta, frua aŭ malfrua eco:

plibone ĉikaze fakte

estos trejniĝi en Boneco.

Se Boneco sin prezentas la ŝajnigo vaporiĝas:

se kontentigas manĝeto,

l' amatino feliĉiĝas.

Post vino dum la vesper’, Amo, pigro post la pico.

Sen konflikto! Arda fajrer’!

Al ĉio mildigas Justico.

Ĉu estus iel forlasindaj respekto kaj sincereco?

Amo faras, do farinda!

Vi fidu: estas Vereco.

Amo fuĝas de skeptika, floroj kaŝas la parfumon,

Iĝas Am’ nova arĥetipo,

Amo plenas je Abundo.

Se volas vi esti Am’ Povo iĝas nenio:

sindonema iĝas ĉiam

pro tio venas unio.

Adoleskante, amo hasta montras econ kaj malecon.

En maljuno, iĝas vasta:

Povas eĉ iĝi Tuteco.

En Self, nome Tuteco, venas kia Imago Dei,

Si Mem, Amo, Unio:

“Nenia scio – jen la scio!”