PROFISSIONAL/ PROFESIULO

ao resfriar tossia

espirrava lugar comum:

coach! coach!

ensinava só o que não sabia…

*************

malvarmume, li tusis

kliŝon ternadis:

coach! coach!

nur nesciaĵojn instruadis...

SALTO/ SALTO

salto me seduz e des-situa

há milênios da fonte projetado

me excita sem que me constitua

visitei viés vazio vário:

só volto no voo onde flutua

o vórtice infinito da unidade

minha queda ascensão vista ao contrário

***********

la salto allogas min min malsituas

dum miljaroj el fonto projektita

ekscitas min sed ne min konstituas

vizitis mi vakuon kaj varion

nur mi revenas per flugo flotanta

la vorticon senfinan de l’ unuo

mia falo: ascendo malrigardata

SOL/ SUNO

Fotis Paulo P Nascentes

coração age na coragem
ao abrir-se ante o gasoso
da nuvem projetada

o sopro de Sol do Self
num beijo de luz
acenda a vela do navegar

************

agas koro kuraĝe
dum antaŭgasa malfermo
de l' projektita nubo

la blovo Suna de l' Si-mem
per kiso plenluma
fajru la navigadan kandelon

POEMO JEN NOKTUO BLUA/ POEMA UMA CORUJA AZUL EM FUGA

forfuĝas ribele nokto blua
dum poemo skuas ien. kien? 
elfluo bruas brua brue
enue teda noktuo pledas:
nur nokte mi videtas
dum subsune mi blindegas
ho ve! nia vivo min ridigas:
ju pli miaj okuloj malfermetas
des pli misdorme mi dormetas

noktuo do klarigas:
vidinte min oni imagis min simbolo
pri saĝo, klarmenso, eĉ lerteco
ju pli saĝon deziras mia volo
des pli stulte dormemas tia eco

jen do noktuo iĝas mi:
sendorme mi verson persekutas
ĝis kiam poemon oni aŭskultu
- senlume kaj blinde mi baraktas
dum ribele poemo blue skuas...
mi bele tion verke misredaktas
forfuĝe bele-ribele nokto noktue bluas 

********************

POEMA UMA CORUJA AZUL EM FUGA

rebelde em fuga a noite azula

poema ginga se esvai
no frufru o fluir... pra onde vai?
tédio coruja mocho muxoxo:
só à noite vislumbro tanto sol me cega
- eta vidinha besta a nossa!

tanto mais olhos semiabertos
mais o cochilar semi desperto
nota de esclarecimento da coruja
no imaginário humano símbolo
de mente clara sabedoria até esperteza
quanto mais sabedoria quer
mais estúpido o cochilo na incerteza

quanto de coruja tenho sido!
maldormido um verso persigo
até que um poema se escute
- cego no escuro às apalpadelas
nisso o poema azul me escapa...
redijo esta beleza maltratada
fogem sabedoria noite coruja poesia

PARTÍCULA/ PARTIKLO

o sabor macio da volta redonda
virá do brilho da sua ida esguia
virá do que talvez se esconda
virá quem sabe dessa poesia
dessa partícula de alegria
que mesmo assim se sabe onda

esse fantasmagórico, porém 
vem de onde? onde?

**********

la mola gustum' de l' ronda kurb'

venos el la brilo de via maldika ir'

venos el tio, kio eble sin kaŝas

venos kiu scias el ĉi poezi'

el ĉi partiklo de ĝoj'

kiu sin scias ondon, malgraŭ tio

sed, ĉi funebroŝerco
venas el kie? kie?

ASCENSÃO/ ASCENDO

do lúdico ao lúbrico da libido à lambida

do grilo ao grelo da úvula à vulva

do transe à transa

da voluta à volúpia da amora ao aroma

do intenso ao incenso do vinho ao divino

do tesão à ternura

da mistura ao mistério *************** de ludem' al voluptem', de libido al lekado, de prizorgo al klitoro, de uvulo al vulvo, de tranco al seksumo. de ornam' al volupto, de morus' al aromo, de intenso al incenso, de vino al divino, de seks-urĝo al tenero: de miksado al mistero.

NE PLU NE PLU/ NÃO MAIS NÃO MAIS

ne plu morgaŭos mi ne plu ne plu

estante ĉi tie esti nur tie ĉi

subĉiele estu mi la blu’

ĉiuĉele ĉi tiu bluo estu mi

en mia korpo kiel energi’

kiel informo kun sia influ’

hodiaŭas tuj finfine mi:

ne plu morgaŭos mi ne plu ne plu

***********

não mais serei amanhã

não mais não mais

estando aqui estar somente aqui

sob este céu eu seja o azul a paz

cada célula sendo o azul em si

ser meu corpo como energia

essa informação tão eficaz

já sou agora essa magia

não mais ser amanhã não mais não mais                                                        

DRINK DE CORTESIA/ OMAĜ-DRINKAĴO

Ficcionistas costumam, refestelados na confortável cadeira de praia das habilidades de seus narradores, oferecer a seus leitores, como um drink de cortesia, as delícias sedutoras de um acordo tácito: eu finjo que vocês fingem que eu acredito que vocês acreditam que tudo isso seja verdade. 

“Mas, o que é a verdade?” – Ecoam os quase dois milênios, flutuando em perplexidades.

- O que é a verdade?

********

Fikciistoj, malzorgeme sidiĝintaj sur la komforta strandseĝo de la lerteco de siaj rakontistoj, kutimas oferi al sia legantaro, kvazaŭ omaĝ-drinkaĵo, la allogajn regalojn de neesprimita interkonsento: mi ŝajnigas, ke vi ŝajnigas, ke mi kredas, ke vi kredas, ke ĉio tio estu vero. 

“Sed, kio estas vero?” – Eĥas preskaŭ du jarmiloj,  alŝvebe perpleksecojn.

- Kio estas ja vero?

POEZIO SURBLOGE LOĜAS: pripoezia internacia kunlaborejo

inhotim.org.br

Paulo P Nascentes*

Demando staras. Ĉu tendenco aperas

nuntempe rilate la publikigon de beletraĵoj,

pli specife de poezio? Certe indas esplori la

temon. Fakto estas, ke krom la tradiciaj

publikigejoj, nome libroj, revuoj,

almanakoj, magazenoj, periodaĵoj, novaj

tiucelaj kanaloj aldoniĝas, ĉu pro la konataj

mafacilaĵoj eniri tiun merkaton, ĉu pro la

teknologia revolucio, kiu ĉikampe igas

eldoniston ĉiu verkisto, kapabla do

publikigi kaj disvastigi memstare sian

laboron tra la mondo pere de rimedoj de la

Interreto. Abundas beletraj blogaĵoj kaj

iliaj kreintoj fariĝas nacie kaj

internaciskale konataj, precipe se la verkoj

estas dulingvaj, kaj nacilingve kaj

esperante. Nialande indas esplori, kiuj

estas tiuj aŭtoroj, kiom da blogoj ekzistas,

kiuj furoras, kiuj malaperas. Problemo

studinda ankaŭ estas la monrekompenco

de tiuj aŭtoroj. Cetere malnova estas tiu

problemo, se konsideri, ke pripoeziaj bretoj

estas tiuj malpli vizitataj en librovendejoj.

Sciite estas, ke multaj libroj iĝas

malkonataj dum multa tempo,

konsiderante tion, ke beletraj fakuloj ne

plu havas kie publikigi nek poemojn, nek

recenzojn, nek kritikojn en la gazetaro.

Jen parto de la malfacilaĵoj, eĉ se novaj

malgrandaj eldonejoj ekmarŝas sur tiu

densa arbara tereno. Nialande buĝetoj pri

kulturo malkreskas. Lamas do tiel la

antaŭenigo de tiu kampo, pro absoluta

manko de koncernaj politikoj ĉiunivele de

nia publika administrado. Kiel alfronti kaj

solvi tion?

Tiun necesan esploron ni lasu al niaj fakaj

junaj talentoj. Pli modeste kelkajn

rezistvojojn mi montru. Ili apenaŭ vidiĝas

meze tamen al promesplena agadkampo.

Tendenco moderna aŭ ne, novaĵo ekaperas

en la reta scenejo, nome la ekapero aŭtoraj

beletraj blogoj, ĝenerale publikigantaj

poemojn, rakontetojn, artikolojn. Pri tiaj

blogoj ni okupiĝu en tiu artikolo celanta

konigi al nia publiko kelkajn iniciatojn, eĉ

se malkomplete, eĉ se komenciĝante. Pliaj

samcelaj studaĵoj venu lumen kun pli

akurataj kriterioj. Ĝenerale, apud la

portugala, Esperanto estas uzata de la

plejparto de blogistoj, kio ebligas kolekti

komentariojn de legantoj de diversaj

mondopartoj. Ĉi tie ni pritraktu nur kvar

produktemajn aŭtorojn, nome Dirce Sales,

Nazaré Laroca, Paulo Nascentes e Paulo

Viana, kiuj ekzempligas teamon de obstinaj

rezistemuloj. Temas pri kvar blogoj jam de

kelkaj jaroj vivantaj, kun kolekto da

semajnaj kontribuoj. Por instigi la

legantaron ekkoni aŭ plu ĝui la verkon de

tiu kvaropo, mi resume prezentos kelkajn

iliajn beletraĵojn. Malnecesas insisti tamen,

ke tiu ege modesta prezentaĵo ne

anstataŭas la plezuron malkovri la kaŝitajn

perlojn inter tiuj, kiuj ĉi tie ekvidiĝos.

Dirce Sales

Sou uma feiticeira disfarçada de gente

com nome de Dirce. Moro na Lua Nova e

de vez em quando pouso por aqui. Meu

feitiço favorito? Inventar contos…

encantados. Tiel sinprezentas Dirce Sales

en Contos e Encantos da Dirce Sales. La

bonega blogo, tamen, ne estas (ankoraŭ)

dulingva. Omaĝe al tiu eblo kaj instige,

aŭdace mi esperantigas unu el ŝiajn

poemojn. Espereble ĉiu rakonto kaj poemo tie 

baldaŭ aperu same esperante. Delikate tekstas
la poemo, kies ebla esperantigo povas esti la suba.

PARADOKSOJ

Via rigardo

min tute nudigas,

en plena hom-amaso…

… tamen

min kovras la nudecon,

kiam ni estas solaj,

unu fojojn pli.

Aparte al mi vere plaĉos esperante povi legi
la ceterajn poemojn kaj rakontojn.

Staru la defio!

Nazaré Laroca

Aŭtoro de Birda grundo, la plej ĵusa kaj

leginda poezia libro, Nazaré Laroca

prizorgas alian beletran ĝardenon, nome la

dulingva blogo Conversando com verso e

alguma prosa.

LOĜEJO

Mi loĝas en eta korpo,

kiu havas taŭgan pezon,      

kaj  konvenan mezuron

por enŝipiĝi en tempo,

kaj skulpti mian spacon

en ĉi tiu mondo.

Maŝin’, pri kiu mi zorgas

cele al ties ĝusta rolo;

lamp’, kiun mi lumigas

por naski la fortunon.

Mi havas etan korpon

el akv’ kaj sal’, el sang’ kaj sun’;

liturgia vest’, frukt’ tera,

kiu senŝeliĝos iam

por la teruteron sterki,

kaj liberigi min al Vivo.

Atendas nin rafinita mistikismo, akurataj

versoj, agrabla pejzaĝo. Foje, subtila

pesimismo. Jen plia:

SENTOJ

En soleco agonias

la silento buŝoŝtopita,

dum dronadas la mondo

en strida galimatio.

Nur Dio en silento

aŭdebla nin alparolas;

tamen neniu sukcesas

aŭskulti la Dian Voĉon.

Absolute neeble estas aŭskulti la Dian

Voĉon dum dronadas la mondo en strida

galimatio. Paradokso nin atingas, se kaj

kiam venas al nia konscienco, ke necesas

akurate silenti por aŭskulti al Si-Mem, kiu

estas la Imago Dei, laŭ saĝaj vortoj de

C. G. Jung.

Paulo S Viana

Plurfoje gajninto de meritaj beletraj

premioj de UEA en la branĉoj eseoj,

originalaj prozo, poezio, porinfanaj libroj,

Paulo Viana elstaras ankaŭ kiel kompetenta

blogisto. Pruvas tion la subajn selektitajn

ekzemplerojn de abunda beletra

produktado. La riĉecon fonetikan, ritman,

leksikan kaj de belaj figuroj ni kunĝuu.

TRILO

trilas sur trono el branĉo kaj folioj

la malĝoja birdo

resonas en la printempa ĉielo

obstina pratempa trilado

de plumplena monarko

krias la brueganta reĝo

oscedas la briza aero

ridas la jasmenujo

falas guto da rezino

sur la solenan kanton

kovras la suverenon

mantelo de melankolio.

La mantelo de melankolio certe kortuŝas
nin dum iu interna malĝoja birdo resonas

en la printempa ĉielo. Daŭre simila sento

rimas kun la fina lamento, nome:

la vivo pasis/ mi faris kion mi povis.

FOLIOJ

la horizontala suno antaŭ vespero

bruligas foliojn

jam malfortajn en sia teksaĵo

preskaŭ sensukajn

maldikajn vualojn preskaŭ senutilajn

kiuj baldaŭ faligos sur la grundon

la lumon ilin trapasantan

restas lasta koloro

eta balanciĝado en vento

la vivo pasis

mi faris kion mi povis

Ĉu konciza prozo, ĉu preciza poezio, decidu
mem la leganto pri tio. Fine, espero nin visitas
per la suba teksto.

KIAL NE?

Post jaroj sen eĉ unu sola folio, sen ia

signo de vivo, unu tagon la persikarbo

ekfloris.

Rigardante la novaĵon, en la korto, la

posedanto pensis: kial ne ankaŭ mi?

Paulo P Nascentes

Paposnascentes nomiĝas la blogo. Pri ĉi tiu

menciita blagista blogisto prefere parolu la

poemoj mem. Pri ia mistera naturo de

poezio obstine temas pluraj, kvazaŭ pere

de tiu multobligo kapablus li sukcese

eltrovi la misteron el la poemaj interlinioj.

Vane, memkompreneble.

POEZIA PRAGMATISMO

Kun emo al danĝer’

ŝategas mi ludi

virinojn kaj vortojn.

Se virinojn ludas

serioze ludas – honorvort’!

Se vortojn mi ludas

kiel nun mi ludas

nur ludas al l’ cel’

ludadi virinojn – honorvort’!

La tema ligo al la alĥemio, ĝi mem perdita

mistero, donas nedifinitan nuancon de

neeble trovebla vojo al bona solvo de ajna

mistero. Male, despli antaŭeniras la

esploro malpli proksima montriĝas la tiom

atendita ora aŭroro!

AGAD’ ALIIGA

poemoj venas de ie

ege turmentigas nin

subhaŭte iu kaŝite

ĉu eble aperos ĝi?

drat’ neresponda: poezi’

penante mensogi al vi:

ĉu leganto, perdas sin,

ĉu poet’, la volo scii

la mistero daŭras tiel:

kiel tem’ nuda virin’

kaŝ-montrita trezor’

rezulto – nura alkĥemi’:

en fanduj’ de poezi’

nia plumbo iĝas or’

Daŭras mense ĝis lastmomente neforlasebla
demando, kiu pli malproksimen kondukas nin:

ĈU POEZIO NECESAS?

ĉu poezio necesas, tion diru la leganto,

ne la poeto, ĉar vanto

estas malbona elekto

poeto pri sia teksto

ne pretekstu esti mistero:

vere plurdimensia nia Esto ni estas,

nesto, kesto estas koro poezia.

ĉu poezio necesas diru Poezio mem,

ne la poeto, tiu sekreto

ŝajnas sfinksa dilemo: deĉifru min

aŭ vin mi voros - la kreemo

de l’ poeto ŝvitas tra ĉiuj poroj,

ŝajnas silenta krio, ŝajnas ia senfin’.

ĉu poezio necesas? dum temposparko,

kvazaŭ homa fuŝo ĉesas:

jes ĝi tro necesas!

- el kie poemo venas Poezio tie plenas!

Resume, multaj poeziaĵoj ja nuntempe

publikiĝas en aŭtoraj blogoj, ili do kvazaŭ

loĝas en la Interreto. Kurioza tendenco

estas, ke tiuj retejoj, ĉikaze en la portugala

kaj Esperanto, ĝuste pro ĝia dulingveco,

iel fariĝas pripoezia internacia kunlaborejo.

Tie aperas la bonvenaj komentarioj de la

legantaro.

Fine, ĉu ja poezio necesas aŭ ne, tion ne

mi respondu, precipe proze!

Referencoj:

LAROCA, M. N. http://nazarelaroca.blogspot.com/?m=1

NASCENTES, P. P. http://paposnascentes.com

SALES, D. http://contoseencantosdadircesales.blogspot.com

VIANA, P. S. http://blogdopaulosergioviana.blogspot.com

-------------

* Poeto, pedagogo, profesoro pri Beletro kaj Esperanto.