NO DESENLACE SE RENASCE?

Ao poeta Augusto dos Anjos

revisitado

Vem nu e sem noção o ser que nasce

Neste intervalo a que chamamos vida

Ser pleno espaço no meu desenlace

Ser plena luz na hora da partida

Seja meu guia o Amor que cultivei

Mesmo que tosco muito do que fiz

Que eu saiba muito mais do que hoje sei:

Eu Sou a Vida muito mais feliz

Serei na morte como quem renasce

Grato ao boneco pleno de saúde

Pleno de consciência o desenlace

Na lápide só... que fiz o que pude

Se com saudade deixo meus brinquedos

Pleno e sem medo ganho este ataúde!

ĈU EN FORPASO ONI RENASKIĜAS?

Al poeto Aŭgusto dos Anĵos

reviziita

Venas naskiĝul’ nuda sen noci’

Al tiu intertemp’ nomata viv’

Iĝi plena spac’ dum mia forpas’

Iĝi plena lum’ dum mia forir’

Estu mia gvid’ la Am’ kultivata

Eĉ se torda multo de mi farita

Sciu pli mi nun ol sciite:

Mi Estas Viv’ kun tiom da feliĉ’ 

Forpase estu mi renaskiĝant’

Dankema al la pup’ plena je san’

Plena je konsci’ estu la forpas’

Memor-ŝtone: “mi faris kion povis

Se sopire miajn ludilojn lasas

Plena sen tim’ mi tiun ĉerkon gajnas!