VINGANÇA/ VENĜO

 

VINGANÇA

        Mastigava. E mastigava. Não se sabe o que tanto triturava entredentes. Chicletes não era. Dizia ter nojo. Remorsos, intrigas, talvez. A raiva do palavrão engolido? Do xingamento não vomitado? O remoer da vida – “osso duro de roer”?

        Mordeu a língua. Tanto sangue! Quase morre à míngua.

 

                                                        VENĜO

        Li maĉis. Kaj maĉis. Oni ne scias, kion li tiom interdente pistis. Maĉ-gumo ne. Pro naŭzo, li diradis. Mem-riproĉoj, klaĉaĵoj, eble. Ĉu la kolero pro la englutita fivorto? Ĉu la ne vomita sakrado? Ĉu la remuelado de la vivo – “malmola kiel ŝtalo”?

        Mordis li la langon. Tiom da sango! Preskaŭ manke li mortis.