meu tato mal te toca e te passeia
e tua toca vibra e já me tocas
teu toque rubro já me massageia
já me incendeia o truque dessas trocas...
meu dedo, luz que logo te clareia,
lábio lambe arrepio que provocas,
teu sorriso se abre em lua cheia:
cascatas cachoeiras pororocas
súbito em ti desperta uma menina!
como da casca a fruta se desprende
meu beijo irreverente se ilumina
de novo o arrepio já se acende
menina mais mulher mais feminina
mergulha no mistério, que se rende...
************************************
mia takt’ ektuŝas vin promene
kaj via vibro vibre tuŝas min
ruĝa tuŝo min tuŝas masaĝeme
la ruz' de ĉi ŝanĝoj ja bruligas min
mia fingro – jen al vi klariga lumo,
lipo lekante tremon provokatan,
la rideto malferme plenelunas:
akvofale akvofalo kaskadas
subite en vi ĉi knabin’ vekata!
kiel senŝeliganta frukto venas
vin mia kiso malrespekte lumas
refoje tremo sinlumige enas
knabino ja pli inas, pli virinas
profundiĝe fordonas en misteron
Belo passeio sinestésico pelas requintadas veredas do soneto... ;)
ResponderExcluirSinestesias sonoras sassaricam no soneto. Grato pela apreciação requintada dos que sabem!
ExcluirRafinita soneto. Aliteracioj kaj belsonaj versoj!
ResponderExcluirChu vi kuraghus Esperantigi tian juvelon?
Dankon, Paulo. Kuraĝo ne mankas, sufiĉan scipovon tiucele ni vidu...
ResponderExcluirBrave! La Esperanta versio estas akceptebla, tamen ie kaj ie mankas au troas silabo...
ResponderExcluirAmoro sxvebas,
ResponderExcluirMuzoj invitas.
Poetoj aüdacas,
Legantoj suspiras.
Gratulon!
Dankon, Paulo, pro via klera komento. Mi konsideru tiun E-version provizora kaj 'in-fieri'.
ResponderExcluirRedankon pro tiom ĉarme poeziuma reago, kara 'Liriko'.
ResponderExcluir