NOVOS CAMINHOS / NOVAJ VOJOJ
quem conferiu às rosas
tanto temor tanto espinho?
e essas pétalas cheirosas
perfumando teu corpinho?
delicadeza e carinho
(somos pessoas fogosas)
desbravam novo caminho
estradas mais sinuosas
se tomo o não como não
e paro antes do fim
te privo da iniciação
se vejo no não um sim
me faço aço e tesão
te abro o soneto enfim
***********************
kiu al la rozoj donis
tiom timo, tiom dorno?
ĉu ĉi petaloj bonodoraj
vian korpeton bonodoras?
mildeco kaj korinklino
(tiom ardaj estas ni)
novan vojon traesploras
pli sinuaj, multe pli
se mi juĝas ne kiel ne
kaj haltas antaŭ la fin'
de l' inicad' senigas vin
se ŝajnas jes tiu ne
iĝas mi ŝtalo seks-arde:
vian soneton do boras mi
6 Comentários:
Bela soneto! Modernigo de klasika poeziformo! Gratulon!
Denove burgxonas poemojn el viaj manoj. Bela!
Sed la loko kie la junulino aperas en la bildo estas iom sxoka, por mi.
Mi ne sukcesis situi tiun lokon en via poemo. Pardonu...
Tre bela soneto moderna!Gratulon, Paulo!
Dankon. Soneteme foje, PN
Novaj vojoj certe estas nekonataj... Ĉu dekstren, ĉu maldekstren ankaŭ mi ne scias...
Soneteme danke, PN
Postar um comentário
Komentarioj bonvenas. Comentários sobre poemas são bem vindos.
Assinar Postar comentários [Atom]
<< Página inicial