JE LA TRIA TAGO

antaŭ ol la tria tago

ekrompu el mallumo  

tre tre frumatene

la grundon mi sarkas

- kiel ŝpaton la ungo – 

trudherbon mi falĉas

dusensaĵojn mi elfalĉas

el la ŝvela, seka haŭto.

frenezega fuŝparolo

real’ kaj fikci’ je miksaĵ’

farunoj el sama sako

venintaj el sama gren’.

elkavita jam la teren’

kaŝitaĵo do montriĝas

antaŭ klariĝi maten’

misteroj de frumaten’

netombigita kadavro eliĝas

suroste restante venen’.

nur je la tria tago

el mortintoj reviviĝinta

vivo tiam tagiĝinta:

poemo ĵusnaskiĝinta

hejme la malŝparema filo

memorfeste la poezion

dormas mi pace ĉe Uno

vekiĝanta jen la koro

tion ene anoncas Suno.