ZUMBIDO SOLITÁRIO/ SOLECA ZUMADO

nos ouvidos metálicos da noite

mosquito solitário... zoom zoom

amplia sentimentos remenda sonhos cruciais

o poeta recompõe zoom zoom

enfileira mistérios milênios os chips

dos cérebros recém-conectados

na simultaneidade dos falsos tempos

sucessivos – imprecisos vastos

arrastam-se reptilianos milênios

curvos e instantâneos

alinham-se límbicos séculos

lambendo crias e amadas nuas

amontoam-se infantis alminhas

rodeando o ventre em chamas

escalando neocórtex minutos

oferecem-se poemas ritmos incensos:

o tempo se contrai zoom vibra mais denso

ouço o brilho dos relâmpagos

dos lampejos baços

vejo o som zoom vindo-indo-vindo:

diminuo consciência mergulho zoom

                ... e (re)nasço

volto a ouvir o zumbido metálico

dos mosquitos solitários da noite

                a esperança: um dia despertar!

**********

 

en la metalaj oreloj de l’ nokto

soleca kulo ... zum-zumadas

ampleksigas sentojn, flikajn sonĝojn

la poeto zume zumadojn rekomponas

envicigas misterojn jarmilojn - ico

de cerboj ĵus konektataj

al falsotempa samtempeco

sinsekva – malprecize vasta

sintrenas kurbe reptiliaj

tujaj jarmiloj

aliniiĝas limbaj jarcentoj

lekante idojn, nudajn amatajn

amaso da infanaj etaj animoj

ĉirkaŭe de flamardaj ventoj

grimpas neokortike minutojn

sinoferas poemoj ritmoj incensoj:

tempo malvastiĝante zumas

plidense vibras

aŭdas mi la fulmobrilon

de l’ palaj ekbriloj

vidas tien reen la zuman sonon:

bremsas mi konsciencon zumedrone

                ... kaj (re)naskiĝas

reaŭdas mi la metalan zumadon

de solecaj kuloj noktaj

                la espero: iam fine vekiĝi!