VISLUMBRE / EKVIDO

misturo meia dose de Quintana

com dose e meia de Neruda,

provei da melhor cana e meio tonto

já procuro ajuda

o cálice não é grande, mas engana

pareço sóbrio? amiga, não se iluda!

a poesia é como a carraspana:

da coisa em si a imagem se desgruda.

Imagens trôpegas soluçam no poema, 

dançam no tempo, já trocando as pernas...

O próprio tempo medita em seu dilema:

eu venho do tempo das cavernas

mas trago a modernidade como lema:

     - poesias, rápidos vislumbres, são eternas?

***********

miksas mi duondozon de Quintana

al dozo kaj duono de Neruda

frandis bonan brandon kaj ebrieta

helpon jam mi serĉas

malgranda, sed trompiga la glaset’,

ĉu sobra mi? karin’, sen iluzi’!  

poezio ŝajnas ebriiĝo:

el aĵo mem la imago malgluiĝas.

Stumblaj imagoj ploretas ĉe l’ poem’,

dancas tra temp’, jam molaĉkruraj

la tempo mem meditas pri sia dilem’:

el prapratempoj venas mi

sed la modernecon kiel devizon portas mi:

     - ĉu poemoj, fulmlumete, ja eternas?